Het verhaal van…

Isabelle Don Griot

Leeftijd: 33 jaar
Woont in: Den Haag
Single
Beroep: werkt parttime als rental sales agent bij een autoverhuurbedrijf en is mede-eigenaresse van online platform http://www.boostyourhealth.nl
Geopereerd: een gastric bypass gekregen in 2015

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik spreek Isabelle in koffietentje Martes in de stad waar we beide wonen, het schone Den Haag! We houden allebei van koffie en leuke horeca zaakjes, dus dat begint goed. Ik wilde graag één van de twee gezichten achter het online platform boostyourhealth ontmoeten. Dit platform volg ik al een tijd. Hoewel het niet gericht is op mensen met verkleinde maag, kun je er veel info, leuke weetjes en producten vinden op het gebied van health, gewicht en beauty. De dames zijn op hun platform altijd eerlijk over troubles qua gewicht en andere zaken. Een aanrader om eens een kijkje te nemen op dit platform!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoe gaat het met je sinds de ingreep?
Ik heb qua herstel een voorbeeldig verloop gehad na mijn gastric bypass. Ik heb geen complicaties ervaren en was snel op de been na de ingreep. Wel blijft mijn maag een gevoelige plek. Wanneer ik veel stress heb krijg ik last. Inmiddels kan ik zo ongeveer alles weer eten. Het eerste jaar stak ik nog geen blokje chocolade in mijn mond, maar nu doe ik dat wel. Het is een misverstand dat de meeste mensen met een verkleinde maag dumpen op ongezonde dingen. De meesten van ons kunnen prima chocolade en chips eten.

Het maagverkleiningstraject?
De eerste keer dat ik me had aangemeld werd ik afgewezen. Ze vonden me toen te gezond. Toen zowel mijn moeder als mijn vader steeds meer gezondheidsklachten kreeg deed me dat opnieuw nadenken over de ingreep. Mijn moeder heeft altijd al gewrichtsklachten gehad en mijn vader kreeg diabetes type 2 naast het feit dat hij al een hartinfarct had gehad. Zou dit mij in de toekomst ook gebeuren? Ik heb me toen nogmaals aangemeld, toen was ik 29. Ook was ik in de tussentijd wat aangekomen. Ik werd de tweede keer wel goedgekeurd. Ik ben uiteindelijk in het Antoniushove geopereerd.

Open over de ingreep?
Ik ben altijd heel open geweest over de maagverkleining die ik heb ondergaan. Ik merkte dat sommige groepsgenoten tijdens het traject bij het NOK zich schaamden voor de ingreep. Ik vond dat zo erg. Niemand zou het gevoel moeten hebben zich te moeten verstoppen.

Negatieve geluiden?
Ik heb van alles naar mijn hoofd geslingerd gekregen toen ze hoorden over mijn besluit me te laten opereren. Ik ben zelfs vrienden verloren. Ook zeiden sommigen dat ze het zwak van me vonden. Dat ze niet snapten dat ik niet gewoon minder ging eten. Anderen leken vooraf heel begripvol, maar toen ze zagen dat ik zoveel was afgevallen toch opeens gingen zeggen dat ze het de makkelijke weg vonden zo’n maagverkleining. Het is vaak een kwestie van misgunnen. En anderen vinden het lastig als zij opeens de zwaarste zijn. Mijn moeder zei toen ik zwaarder was: “Je hebt een heel leuk gezicht, maar je ziet je eigen achterkant niet.” Ze is van de tough love zeg maar.

Hoe ben je met negatieve reacties omgegaan?
Je moet sowieso helemaal achter je keuze voor de maagverkleining staan en dat maakt je dan sterker. Dan kun je beter tegen negatieve reacties. Ik stond helemaal achter mijn besluit, ik wilde gezonder worden. Daardoor kon ik de reacties beter handelen. Toen ik steeds beter in mijn vel kwam te zitten kon ik makkelijker afscheid nemen van mensen die zo negatief waren over mijn keuze.

"Je moet helemaal achter je keuze voor de maagverkleining staan. Dat maakt je sterker."

Veranderd sinds de operatie?
Ik heb eigenlijk een heel ander leven gekregen. Ik ben zelfverzekerder geworden, vrolijker en enthousiaster. Ik ben aan de ene kant veranderd, maar aan de andere kant dezelfde persoon natuurlijk.

Hoe is je overgewicht ontstaan?
Als kind was ik qua figuur gewoon normaal. Mijn moeder is iets zwaarder, mijn vader is heel slank. Maar op een jonge leeftijd kreeg ik de overtuiging dat ik toch een beetje te dik was en toen ben ik gaan lijnen. In het begin onschuldig maar op mijn 18e heb ik mijn eerste crash dieet gevolgd. Dan is het kwaad geschied. Mijn moeder maakte er zeker een punt van, dat ik dik was, maar ik zag het zelf niet zo. Ze was natuurlijk super bezorgd. Ik was heel defensief als iemand er iets over zei. Ik zorgde er voor dat ik heel goed gekleed ging, ik was erg van de uiterlijke verzorging. Mooie oorbellen, goed gekleed, dat was erg belangrijk voor me. Ik dacht dat het wel meeviel met mijn dik zijn, maar op een gegeven moment veranderde dat. Ik ben een bulketer, ik at veel te veel in één keer.

Getwijfeld aan je beslissing?
Mijn ouders stonden in eerste instantie niet achter mijn keuze voor de maagverkleining te gaan. Maar ik heb het echt voor mezelf gedaan. Ik heb geen seconde meer getwijfeld. Zelfs voordat ik naar de operatiekamer werd gereden zei mijn moeder nog ‘Je kunt nog terug’. Ik wilde het zo graag, ik heb het als een feestje gezien. Al snel na de operatie zagen mijn ouders dat het de juiste beslissing is geweest en zijn ze vanaf dat moment alleen maar mega trots geweest.

Eten na de operatie?
De vloeibare fase was pittig. Ik heb een lage bloeddruk en in combinatie met het vloeibare eten ging dat minder goed. Ik was de hele tijd duizelig. Ik ben in overleg met mijn huisarts wat eerder op vaste voeding overgegaan. De eerste maanden had ik last van schuimbekken, veel slijmvorming. Ik heb in drie jaren tijd eigenlijk maar één keer een echte dumping gehad. Ik ken mijn zwakke plek: zoete dingen eten. Te snel eten zorgt voor een vervelend gevoel. Te veel zoet eten ook. Verder ben ik eigenlijk overal doorheen gefietst zonder problemen. Water drinken lukt nog steeds niet, daar doe ik wat siroop in. Van water word ik namelijk kotsmisselijk. Na een jaar kon ik normale porties eten en mijn trek kwam terug. Dat is best eng om te ervaren. Voedselverspilling vind ik heel erg, dus ik vraag in restaurants gewoon om kleinere porties of ik vraag een doggiebag mee naar huis. Daar heb ik geen problemen mee. Als je vraagt is er veel mogelijk.

Fysieke gevolgen?
Mijn gebit is slechter geworden na de ingreep. Opeens heb ik twee gaatjes en last van ontstoken tandvlees. Ik heb het er voor over. Ik slik momenteel geen vitaminen meer, ik heb namelijk geen tekorten. Ik leef en eet heel gezond.

Veranderd door het afvallen?
Toen ik nog zwaar was pakte ik op een gegeven moment geen terrasjes meer. Ik voelde me ongemakkelijk en probeerde van tevoren in te schatten of ik in het stoeltje zou passen. In attracties gaan in pretparken was lastig omdat de beugel niet helemaal naar beneden kon. Daar heb ik geen last meer van. Maar ik heb me nooit echt belemmerd gevoeld door mijn dikkere lijf.

Uiterlijk na het afvallen?
Ik ben eigenlijk nu onzekerder over mijn uiterlijk dan toen ik nog dik was. Heel veel mensen snappen dat niet van me. Maar als je dik bent, ben je dik. Dat is lekker duidelijk. Dan val je in een bepaald hokje. Nu val ik eigenlijk binnen een bepaalde norm, maar ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik mensen voor de gek hield. Dat ik steeds ging zeggen: ‘Nu heb ik een normaal gewicht, maar ik was eigenlijk dik hoor’. Dat heb ik heel lang gehad. Het was ook best lastig om fysieke relaties aan te gaan. Het afvallen laat toch z’n sporen na op je lijf. Ik ben vrijgezel, maar toen ik dik was vond ik het makkelijker contact te leggen. Zowel qua vriendschappen als qua relaties met mannen. Met kleding zie ik er prima uit, ik heb ook niet enorm veel vel, maar toch. Het kat in de zakgevoel noem ik het. Nu ben ik daar wat meer overheen. Ik zeg het niet meer als ik op date ga, dat ik een maagverkleining heb gehad. Ze komen er vanzelf achter.

Aankomen na de ingreep?
Ik moet er keihard voor werken om het gewicht eraf te houden. Ik val makkelijk af, maar ik kom heel makkelijk aan. Je kunt na de ingreep nog prima een zak chips op een avond leegeten. Op mijn laagste gewicht was ik in totaal 60 kilo afgevallen. Dat was ook niet goed, want mijn gezicht tekende erg en ik zag alle botjes. Te mager vond ik zelf. Nu vind ik mezelf iets te zwaar. Ik schommel tussen de 79 en de 82 kilo. Ik voel mezelf lekkerder als ik zo’n 76 kilo weeg. Ik probeer me weer strikt aan de eetregels te houden. Eten en drinken gescheiden houden vind ik bijvoorbeeld best lastig. Ik heb een burn-out doorgemaakt en in die periode snaaide ik iedere dag. Koekjes en zoutjes enzo. Nu heb ik mijn oude patroon weer terug. Ik eet volgens het 80-20 principe. Zes dagen in de week gezond en één dag minder gezond. Op zondag mag ik alles wat ik wil. Als ik zo leef dan val ik af. We moeten de rest van ons leven opletten. Ik ken genoeg mensen die na hun maagverkleining zo’n 20 tot 25 kilo zijn aangekomen. Dat kan gewoon.

"Ik moet er keihard voor werken om het gewicht eraf te houden."

Mentale weg?
De weg vooraf vond ik niet moeilijk. Wel vond ik het in die periode lastig dat ik me overal moest verantwoorden voor mijn keuze voor de ingreep. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en vertelde ik het gewoon niet meer. Ik was er zelf zo klaar voor, dat scheelde. Ik heb er zelf heel bewust voor gekozen en dat scheelt op het mentale vlak. Na de operatie duurde het een tijd voordat ik mezelf weer herkende. Zo vlak na de operatie gaat het afvallen zo hard, dat kan je hoofd nauwelijks bijhouden. De weg van een maagverkleiningsingreep is niet voor iedereen. Je dient er echt klaar voor te zijn. Wanneer je wordt afgewezen door een ziekenhuis of door een obesitas kliniek is dat met een reden.

Nare reacties op je platform boostyourhealth.nl?
Ik heb eigenlijk geen nare reacties op ons platform gehad. Melinda en ik vullen elkaar goed aan. We kennen beide kanten van de medaille, het zwaarder zijn en slanker zijn. Ik heb een Facebookpagina waar ik probeer mensen te helpen op het gebied van maagverkleiningen. Die pagina heb ik opgezet toen ik het traject inging. Bij sommige ziekenhuizen is het natraject ongeveer nihil.

Bang om aan te komen?
Die angst heb ik ja. Als je de weegschaal omhoog ziet gaan is het eng. Dan komt de mindset erbij kijken en dien je de knop weer om te zetten. Terug naar de basis.

Sportief?
Sportief ben ik altijd geweest, maar overgewicht belemmert je in je bewegingsvrijheid. Ik voelde me vroeger een slank persoon in een dik lijf. Nu matcht het met elkaar. Ik loop hard en doe mee aan wedstrijden. Vanaf zo’n week of vijf na de operatie ben ik weer gaan sporten. Het voelt goed om te bewegen. Maar mijn grootste liefde is het hardlopen. Dat had ik niet verwacht. Het is voor mij de enige manier om mijn hoofd uit te zetten. Mijn ene voet voor de andere zetten.

Toekomstdromen?
Nou ja, dat lijf in één keer strak trekken zou mooi zijn. Maar ik ben bang voor de littekens. Ik heb geopereerden gezien na huidcorrecties en de littekens zijn best fors. Mijn borsten wil ik als liefste laten doen. Maar ik laat me niet tegenhouden om gewoon lekker een bikini aan te trekken. Own it gewoon, het is zo bevrijdend om lekker die bikini aan te trekken. Het is wat het is.

Gouden tip voor (aanstaande) geopereerden?
Ga het traject alleen in als je het zelf 100 % wilt. Doe het alleen voor jezelf en voor niemand anders. Niet voor je partner, niet voor je omgeving. Alleen dan kan het een succes worden.

fotocredits: eigen beeld