Interview met…lotgenoot Thirza

Thirza plaatste op een Facebookgroep een zeer open en eerlijk bericht over haar alcoholverslaving na maagverkleining. Van deze dappere vrouw wilde ik meer weten en haar verhaal onder de aandacht brengen. Ook omdat lotgenoten vaak niet weten dat relatief veel mensen na maagverkleining te dealen krijgen met alcoholverslaving (of een andere verslaving zoals aan shoppen, gokken of drugs). Ik ben Thirza erg dankbaar dat ze haar heftige maar inspirerende verhaal met me heeft willen delen.

Thirza in het kort
Zelfstandig onderneemster, grafisch ontwerpster
40 jaar
Relatie

Wanneer heb jij je maagverkleiningsingreep ondergaan?
Ik ben in 2014 geopereerd, dat was in het voormalige Slotervaartziekenhuis. Ik heb een gastric bypass. Het afvallen ging erg goed. Uiteindelijk ben ik 53 kilo afgevallen. Daarna zijn er een paar kilo’s bijgekomen en inmiddels ben ik al jaren stabiel in gewicht. Voor mijn maagverkleining ben ik erg ziek geweest, ik heb een acute vorm van de ziekte van Lyme gehad. Daarna wilde ik gezond worden en daar hoorde afvallen bij. Ik had alles al geprobeerd op dat gebied. Ik was niet zozeer een zoetekauw, maar at teveel, bijvoorbeeld twee flinke borden pasta en dan nog ijs toe.
In de tijd dat ik geopereerd werd, stelde het traject naar mijn mening weinig voor. Ik stond letterlijk binnen 5 minuten weer buiten na mijn gesprek met de psycholoog. En voorlichtingsdagen leken soms meer op een modeshow met standjes met kleding en dergelijke. Voor de fysieke kant was veel aandacht, maar ik heb destijds weinig tot niets gehoord over de mentale kant aan het ondergaan van een maagverkleining. Dat dit traject ook veel mentale gevolgen heeft, daar ben ik nauwelijks voor gewaarschuwd.

De eerste periode na de operatie
Die eerste tijd zat ik net als velen ook op die roze wolk. Het afvallen ging supergoed en ik had nauwelijks fysieke klachten. Dumpingen kwamen af en toe voor, maar daar leer je ook mee omgaan. In die periode kreeg ik veel complimentjes en ik kon een hele nieuwe garderobe aanschaffen. Dat was fantastisch.

De mentale kant van een maagverkleining ondergaan
In mijn tijd was er nauwelijks aandacht voor de mentale kant van de ingreep, terwijl deze kant eigenlijk zoveel heftiger is dan de fysieke aspecten. Ik herkende mezelf niet meer na de operatie. Ik werd qua uiterlijk en innerlijk een ander mens. Dit was zo ingrijpend om mee te maken. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn omgeving. Aan de ene kant was de verandering gaaf om mee te maken, maar het was ook eng. Ik ging me anders gedragen, wilde vaker uitgaan en andere mensen ontmoeten. Ik had minder oog voor mijn toenmalige partner, want alles stond in het teken van mezelf. En dit proces ging zo hard. Zo’n jaar na de operatie ben ik gescheiden. Ik heb nu nog zeer goed contact met mijn ex en hij heeft me weleens gezegd dat hij ook meer had willen weten van het hele maagverkleiningsproces.

Alcohol
Mensen willen na de operatie graag weer een wijntje drinken. Dat wilde ik ook. Voor de operatie kon ik stevig drinken, op feestjes bijvoorbeeld, maar het was niet problematisch. Zo’n vijf weken na mijn maagverkleining dronk ik voor het eerst weer een wijntje . Ik voelde de alcohol door mijn slokdarm naar beneden zakken en door mijn lichaam trekken. Een heel gek gevoel, maar ervoer dat als heel ‘lekker’. Vanaf zo’n driekwart jaar na mijn operatie werd het drinken van alcohol problematisch. Ik werd steeds meer afhankelijk van drank. De drank was voor mij een manier om met verdrietige én mooie zaken om te gaan. Ik had geen andere manier. Alcohol verdoofde alles. Ik werd lijfelijk steeds meer afhankelijk. Als ik ’s ochtends opstond voelde ik me beroerd, trillerig en angstig. Ik moest dan drinken om de dag door te komen. Ik was echt verslaafd. Achteraf bekeken ben ik verslavingsgevoelig. In mijn jeugdige jaren heb ik een aantal jaren verdovende middelen gebruikt, maar als party drug en het gebruik had ik redelijk onder controle. Ook was ik verslaafd aan eten, maar hier was ik ten tijde van mijn maagverkleiningstraject niet bewust van. Dat die verslavingsgevoeligheid een belangrijk aspect was, wist ik voor de operatie niet zo. Ik heb dit dan ook niet benoemd tijdens het voortraject. Maar je zit daar tijdens het voortraject eigenlijk met oogkleppen op. Je doel is geopereerd te worden zodat je kunt afvallen, je denkt niet voldoende na over bepaalde zaken.

Langdurige verslaving
Uiteindelijk heb ik (na de operatie) zo’n 3,5 jaar alcohol gedronken, waarvan de laatste driekwart jaar echt heel zwaar was. Ik dronk wijn en soms sterke drank. Flessen verstopte ik. Ik schaamde me enorm voor die afhankelijkheid. Ik praatte er niet over. Natuurlijk maakten mijn vrienden zich zorgen. Ze maakten regelmatig mee dat ik enorm dronken werd tijdens het uitgaan. Op mijn dieptepunt dronk ik zo’n drie flessen wijn in drie uur tijd. Heftig! Regelmatig kreeg ik een black out. Toen ik rock bottom had bereikt, ben ik achter het stuur door de politie aangehouden met 9 keer het toegestane alcoholpromillage in mijn bloed. Er volgde een rechtszaak waarbij ik werd veroordeeld wegens dronken rijden. Mijn rijbewijs was ik anderhalf jaar kwijt en ik moest een hulptraject volgen. Achteraf bekeken was dit mijn redding. In die tijd besefte ik zelf niet dat ik hulp nodig had.

Wat me op de been hield tijdens die periode
In die tijd dacht ik dat de drank dat deed, maar mijn werk was denk ik mijn redding. Ik had toen al mijn eigen zaak, ik moest wel een paar uur per dag werken om een boterham te verdienen. Dat gaf nog een beetje regelmaat in die dagen.

De weg terug
Uiteindelijk ben ik bij een kliniek terechtgekomen die mij heeft geholpen van de drank af te komen. Ik heb verschillende programma’s gevolgd. Uiteindelijk was voor mij het aansluiten bij een zelfhulpgroep, de NA (Narcotics Anonymous, Anonieme Verslaafden) zo ontzettend belangrijk. Ze werken met een twaalf stappenprogramma dat mij enorm veel heeft gebracht aan inzicht. Dit was voor mij levensveranderend. Mijn herstel verliep met kleine stapjes. Ik ervaar geen zucht meer naar alcohol, maar die verslaving blijft. Dat moet je accepteren. Ik ben nu 15 maanden clean, maar ik zal de rest van mijn leven moeten oppassen (ik heb levenslang). Bij de NA bijeenkomsten heb ik ook een aantal lotgenoten ontmoet met een maagverkleining.

Verhaal gedeeld op Facebook
Ik heb laatst mijn verhaal gedeeld op een besloten Facebookgroep voor lotgenoten. Ik vind het belangrijk open en eerlijk te zijn en ik hoop dat mensen die problemen hebben met alcoholgebruik zich niet schamen. Naar aanleiding van mijn bericht heb ik ontzettend veel reacties gekregen. Alcoholgebruik is voor veel mensen met verkleinde maag problematisch, maar andere verslavingen aan bijvoorbeeld shoppen, eten of seks komen veel voor. Lotgenoten zijn vaak niet op de hoogte van de hulp die er is.
Ik kan niet iedereen helpen en ik ben geen deskundige, maar ik kan wel in het algemeen vertellen over de mogelijkheden en meehelpen aan de bewustwording rondom dit onderwerp. Ik vind dat er veel meer aandacht voor zou moeten zijn, juist omdat het echt vaak voorkomt.

Relatie maagverkleining en alcoholverslaving
Op zich was mijn maagverkleining niet de oorzaak van mijn drankprobleem, maar het was een versnellende factor. Alcohol komt na een gastric bypass zo veel sneller aan. Na je ingreep kun je niet meer zoals vroeger terugvallen op eten en dan ga je op zoek naar iets anders. Ook de heftige mentale kant van het ondergaan van een maagverkleining speelde een rol. Het kan jaren duren voordat alcoholgebruik problematisch gaat worden, maar voor mensen met verkleinde maag lijkt dat proces veel sneller te gaan. De drank kan een uitweg lijken. Alcohol is ook erg slecht voor je lichaam en belast je lever behoorlijk, terwijl je lichaam het tijdens het afvalproces al zwaar heeft. Ik heb geluk gehad dat mijn lever behoorlijk is blijven functioneren, maar de gastric bypass en mijn alcoholgebruik hebben bijdragen aan het ontstaan van mijn chronische darmziekte. En mijn gebit is in heel slechte conditie.

Te veranderen in de (bariatrische zorg)
Volgens mij wordt er nu wel wat meer aandacht besteed aan alcoholverslaving na maagverkleining tijdens de trajecten. In Beverwijk is er bijvoorbeeld fantastische begeleiding (het Rode Kruis Ziekenhuis). Het verschilt per ziekenhuis. De mentale kant dient veel meer aandacht te krijgen. Kernvragen als ‘Waarom ben je dik geworden?’ en ‘Wat zijn je verwachtingen van het traject?’ dienen gesteld te worden vóór de operatie. Kijk of iemand het echt aankan, want het gaat een ingrijpende tijd worden. En de kennis moet vergroot worden, onder de geopereerden maar ook onder de zorgverleners. Te beginnen bij de huisartsen. Er zouden folders moeten liggen in de wachtkamers. Ik zou deze zo kunnen maken, dat is mijn vak. Daarnaast is het belangrijk dat je zelf voor de operatie eerlijk bent tegen de deskundigen over je alcoholgebruik of verslavingsgevoeligheid. Ik ben na de operatie niet meer op mijn jaarcontroles geweest, maar tijdens de jaarcontroles zou dit onderwerp standaard aan de orde moeten komen. De focus zou niet moeten liggen op zoveel mogelijk mensen opereren, dat winst oplevert, maar op de kwaliteit van de zorg. En vergeet de directe omgeving niet bij het traject te betrekken.

Spijt
Ik heb geen spijt van mijn maagverkleining. Ik geloof dat ik deze reis heb moeten afleggen. Ik heb zoveel geleerd en ik kan mensen helpen die hetzelfde doormaken. Ik doe dolgraag mijn verhaal voor lotgenoten en deskundigen. Hulp bieden aan anderen is onderdeel van het twaalf stappenprogramma waarmee de NA werkt. Ik zou denk ik een maagverkleining niet aanraden aan mensen die verslavingsgevoelig zijn, maar aan de andere kant begrijp ik die wens om af te vallen erg goed.

Hulp
In Nederland hebben we enorm veel goede mogelijkheden om hulp te krijgen bij verslavingen, maar dan moet je weten dat die er zijn. De verslavingszorg is echt fantastisch. Dus wanneer je problemen ervaart met alcohol of andere zaken, vraag om hulp! Er is ook een groep voor eetverslaafden.

Tips voor lotgenoten die kampen met een (alcohol)verslaving)
- Voel je niet alleen, wees niet bang, er zijn heel veel mensen met hetzelfde probleem (ik voelde me zo alleen en dacht dat ik de enige was met dit probleem).
- Ga naar de zelfhulpgroepen, daar krijg je een hartelijk welkom en mag je zelfs komen als je gedronken hebt. Je word daar niet veroordeeld of beoordeeld (er zijn heel veel groepen in Nederland, in Amsterdam zelfs meerdere bijeenkomsten per dag).
- Schaam je niet, verslaving is steeds minder een taboe, het is niet meer de man of vrouw die onder de brug slaapt.
- Ga zo snel mogelijk naar de huisarts, en vertel alles, houd niets voor de huisarts achter, wees open en eerlijk over de hoeveelheid, vraag naar een doorverwijzing naar een verslavingsinstantie bij jou in de buurt.
- Als je het nog aan niemand hebt verteld, probeer dan moed te verzamelen en het aan toch één iemand het te vertellen en vraag diegene om mee te denken over hulp.

Toekomstdromen?
Ik zou op den duur graag pleegouder willen worden van kinderen die een verslaafde ouder hebben. Daarnaast hoop ik dat de bariatrische zorg op dit punt beter gaat worden.

Levensmotto
Als je echt iets wil, dan lukt het.

 

Wanneer je online wilt lezen over zelfhulpgroepen raadt Thirza de volgende sites aan:
www.na-holland.nl
www.ca-holland.org
www.aa-nederland.nl

Bekende en goede klinieken voor Ambulante zorg en opnames
www.castlecraig.nl
www.triora.nl
www.brijder.nl
solutions-center.nl
ggzinterventie.nl/interventie/
www.trubendorffer.nl

-Gerelateerde berichten-

Interview met…lotgenoot Roy

Laatst zag ik op mijn LinkedIn pagina een bericht voorbij komen. Van Roy. Roy schreef veel te zijn afgevallen na een maagverkleining, nu mar … Lees meer

Lees verder >

Interview met…Anneloes van Vemde

  Leeftijd: 31 jaar Getrouwd en moeder van een zoontje van 2 jaar Beroep: diëtiste Woonplaats: Heiloo Wat is je werkachtergrond? Ik heb … Lees meer

Lees verder >

Antwoorden

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

*